Każda z nas potrzebuje regularnie wracać do siebie, do swojej dzikości i natury. Potrzebujemy dotykać ziemi i swojej duszy by nieustannie pamiętać jak się wzrasta i zbiera siłę na dalszą drogę.
Codziennie siejemy i dajemy energię innym, ale jej złoża nie są niewyczerpane! Wbrew światu, obowiązkom potrzebujemy regularnie uciekać do siebie by odzyskać blask, którym rozświetlamy życie innych.
Dawanie innym (dzieciom, partnerom, pracy czy światu) działa tylko wtedy gdy jesteś pełna, silna, uziemiona i w swojej najlepszej wibracji, a to nie pojawia się w pędzie lecz w ciszy gdy jesteś sama ze sobą.
Bycie wyczerpaną powoduje, że gubimy siebie, piękno, witalność … intuicję! Gubimy swoją magię i siłę! Zaniedbywanie swojej duszy z poczucia winy, że nie będziemy służyć innym jest pogwałceniem praw wszechświata i zdradą siebie!
Wiem … ja też nie mogłam, bo praca, choroby bliskich, obowiązki, pieniądze, rozstanie z ukochaną osobą … Dziś z perspektywy tygodnia, który niedawno spędziłam w starym dworze robiąc to co kocham wiem, że to były tylko wymówki. Wiem, bo przypomniałam sobie kim jestem i jak bardzo tego potrzebuję
Dzięki mądremu mężczyźnie, z którym idę przez życie, wróciłam do tej ważnej praktyki. Z miłości kopnął mnie w tyłek bo wie, że bez tego usycham.
Dlatego dziś Ja Kowalska mówię Wam Cudowne Kobiety: idźcie w las znaleźć na powrót siebie, swoją moc, bo bez tego zwiędniecie!
JaKowalska
